ابوعبدالله حسین بن سیف نخعی بغدادیابوعبدالله حسین بن سیف بن عمیرة نخعی بغدادی، از محدثان و فقهای عصر امام رضا (علیه‌السّلام) (قرن سوم هجری قمری) بود. ۱ - معرفی اجمالیابوعبدالله حسین بن سیف بن عمیرة نخعی بغدادی، فرزند سیف بن عمیره، راوی امام صادق و امام کاظم (علیهما‌السّلام) بود. برادرش علی نیز از اصحاب امام رضا (علیه‌السّلام) به شمار می‌رفت. ابوعبدالله فردی محدث و فقیه بود و از کسانی مانند پدرش، برادرش و سلیمان بن عمرو روایت کرده است. [۷]
زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۶۰۳.
محدثانی همچون علی بن حکم، محمد بن خالد برقی و علی بن حسن بن فضّال از شاگردان وی بوده و از او روایت کرده‌اند.ابن‌حجر نوشته است که نخعی به بصره و کوفه نیز سفرهایی داشته است. تاریخ درگذشت حسین در دست نیست، اما به اعتبار برادرش که صحابی امام رضا (علیه‌السّلام) بوده و نیز از برادرش علی در تالیف کتابش کمک گرفته، می‌توان او را معاصر امام رضا (علیه‌السّلام) و از رجال قرن سوم دانست. ۲ - آثاربه گفته نجاشی، حسین بن سیف دارای دو کتاب بوده که در تالیف یکی از آنها از برادرش علی بهره گرفته است. برخی از معاصرین از این اثر با عنوان کتاب الحدیث یاد کرده‌اند. ۳ - مطالعه بیشتربرای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود. [۱۸]
نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۳، ص۱۳۷.
۴ - پانویس
۵ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۲۸۴، برگرفته از مقاله «ابوعبدالله حسین بن سیف نخعی». |